جست‌وجو در سیاه‌چاله‌های فضایی به کمک تلسکوپ جیمز وب
تاریخ انتشار: ۱۳ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۶۱۸۹۶۹
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما به نقل از وبگاه لایو ساینس، اخترشناسان در یک مطالعه تازه، به این نتیجه رسیدند زمانی که کیهان چند میلیارد سال جوان‌تر از امروز بود، کمتر از حد انتظار سیاهچاله های کلان جرم داشت.
این یافته، با استفاده از تلکسوپ فضایی جیمز وب بدست آمد که محققان را قادر ساخت به آن سوی غبار‌های فضایی چشم بدوزند و سیاه‌چاله‌های باستانی را ببینند؛ یا به تعبیری، در زمان سفر کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اعضای تیم تحقیقاتی، ناحیه‌ای از فضا موسوم به نوار بلند گراث را بررسی کردند که بین صور فلکی دب اکبر و گاوران قرار دارد. این ناحیه، حاوی ۵۰ هزار کهکشان است و این نخستین بار بود که به‌وسیله ابزاری به قدرتمندی JWST مورد مطالعه قرار می‌گرفت.
یک هسته کهکشانی فعال یا AGN، نوعی سیاهچاله کلان جرم است که مواد کیهانی اطراف خود را همزمان با بلعیدن، داغ می‌کند و به‌شدت پرتوازیی دارد. این پدیده‌های کیهانی چنان درخشان هستند که اغلب نور همه ستارگان کهکشان میزبان، در آنها گم می‌شود. هر کهکشانی هم که AGN داشته باشد، یک کهکشان فعال نامیده می‌شود.
اعضای این گروه تحقیقاتی انتظار داشتند با قدرت بی‌نظیری که جیمز وب در نگاه به گذشته دارد، تعداد زیادی AGN جدید و کشف نشده بیابند؛ اما چیزی بیشتر از چند AGN جدید، شناسایی نکردند.
این یافته‌های جدید نشان می‌دهند کیهان در دوران آغازین شکل‌گیری خود، احتمالا پایدارتر از آن بوده که پیش‌تر تصور می‌شد. یعنی اغلب سیاه‌چاله‌ها، آن‌قدر‌ها هم سریع رشد نمی‌کنند و روی کهکشان میزبان خود تاثیر عمیق نمی‌گذارند. دانش قبلی ما، مبتنی بر عظیم‌ترین سیاه‌چاله‌ها در بزرگترین کهکشان‌ها بود که تاثیر معنی‌داری روی میزبانان خود دارند؛ ولی ظاهرا در مورد سیاه‌چاله‌های کوچک‌تر، این‌طور نیست.
به گفته محققان، این نتایج می‌تواند روند تکامل کهکشان ما، راه شیری را هم روشن‌تر سازد؛ چرا که همواره در ذهن اخترشناسان این سوال مطرح بود که آیا راه شیری هم زمانی یک AGN در قلب خود داشت؟ یافته‌های جدید به‌طور تلویحی، پاسخ منفی به این پرسش می‌دهند.
سیاه چاله مرکزی کهکشان راه شیری، کمان‌ای * یا *Sagittarius A نام دارد و تا جایی که می‌دانیم، به آهستگی هر چه تمام‌تر در حال بلعیدن مواد اطراف خود است.
دانشمندان امیدوارند با استفاده از این یافته‌ها، در نهایت بتوانند جرم سیاه‌چاله‌ها را دقیق‌تر اندازه‌گیری کنند و به اطلاعات تازه‌ای از منبع رشد این پدیده‌های کیهانی دست یابند.
منبع: خبرگزاری صدا و سیما
کلیدواژه: سیاه چاله ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۶۱۸۹۶۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چشمه‌ای کیهانی که فضا را با موادی معادل ۵۰ میلیون برابر جرم خورشید آلوده می‌کند
جرم جریان گاز حاصل از انفجار‌های کیهانی ۵۰ میلیون برابر جرم خورشید ما است.
در مطالعه‌ای که اخیراً منتشر شده است، محققان مرکز بین‌المللی تحقیقات نجوم رادیویی (ICRAR) نقشه‌ای با وضوح بالا از انفجار‌ها در NGC ۴۳۸۳ را نشان دادند. آنها توضیح دادند که ستارگان در بخش مرکزی کهکشان منفجر می‌شوند و باعث تشکیل ابر‌های عظیم و انتشار گاز‌ها و عناصر شیمیایی سنگین در مقادیر زیاد می‌شود.
این انفجار به غیر از هیدروژن، جریان خروجی بسیاری از عناصر سنگین مانند گوگرد، نیتروژن و اکسیژن را در فضا پخش می‌کند.
آدام واتس، نویسنده اصلی این مطالعه و یکی از همکاران پژوهشی در مرکز بین‌المللی تحقیقات نجوم رادیویی، گفت: اینها ابزار‌های اساسی برای سیاراتی مانند زمین، و زندگی آنگونه که ما می‌شناسیم، هستند.
کهکشان NGC ۴۳۸۳ در خوشه کهکشانی باکره، یکی از نزدیکترین خوشه‌های کهکشانی به کهکشان راه شیری قرار دارد.
تیم تحقیقاتی مرکز بین المللی نجوم رادیویی با استفاده از داده‌های MAUVE Surveyor، یک ماهواره فرابنفش که ستارگان Virgo و دیگر صورت‌های فلکی را مطالعه می‌کند، نقشه با وضوح بالا را تهیه کرد. این نقشه فرصتی منحصر به فرد برای مطالعه جریان گاز در یک کهکشان مجاور به دانشمندان می‌دهد.
گاز‌ها از NGC ۴۳۸۳ با سرعتی در حدود ۲۰۰ کیلومتر بر ثانیه (۴۴۷۰۰۰ مایل در ساعت) فوران می‌کنند.
این جریان گاز به قدری عظیم است که ۲۰۰۰۰ سال طول می‌کشد تا به انتهای ابر گازی برسد.
واتس گفت: پیدا کردن جریان‌هایی مانند این مورد بسیار نادر است، بنابراین هر بار که یک جریان جدید پیدا می‌کنیم، اطلاعات جدیدی به دست می‌آوریم که می‌توانیم از آنها برای درک فیزیک آنچه در حال رخ دادن است استفاده کنیم.
به گفته دانشمندان، این نوع خروجی‌ها زمانی اتفاق می‌افتد که یک کهکشان به سرعت تعداد زیادی ستاره جدید را تشکیل دهد و این همان چیزی است که در مرکز NGC ۴۳۸۳ اتفاق افتاد.
اندکی پس از شکل گیری، بزرگترین ستاره‌ها به شدت منفجر می‌شوند و ابرنواختر‌ها را تشکیل می‌دهند.
چنین انفجار‌هایی گاز را از درون کهکشان می‌برد و باعث می‌شود که به بیرون جریان یابد.
واتس خاطرنشان کرد: گاز خارج شده از نظر عناصر سنگین بسیار غنی است، که به ما بینشی منحصر به فرد از فرآیند پیچیده اختلاط هیدروژن و فلزات در گاز جاری می‌دهد.
علاوه بر این، از آنجایی که این گاز سوخت خام برای تشکیل ستاره‌های جدید است، حذف آن توسط جریان خروجی روند تشکیل ستاره را کند می‌کند. این باعث می‌شود که جریان گاز عامل مهمی در تعیین سرعت و دوره‌هایی باشد که طی آن یک کهکشان می‌تواند به شکل گیری ستاره‌ها ادامه دهد.
کهکشان NGC ۴۳۸۳ یکی از معدود کهکشان‌هایی است که دانشمندان از طریق آن توانسته اند عناصر شیمیایی موجود در جریان خروجی را اندازه گیری کنند.
منبع: Interesting Engineering
باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی علوم فضایی و نجوم
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»